Nog een laatste rustdag 😁voor het vertrek naar onze thuishaven Lelystad.

Wat onze plannen voor volgend jaar zullen zijn, daar zijn we nog niet uit. Pieter kijkt al veel naar geschikte motorboten maar zelf hoop ik dat we het zeilen nog even blijven doen. We hebben genoten van de reis naar de Kanaaleilanden én we hebben genoten van jullie reacties, sommigen via onze website maar vaker via app. Onze dank daarvoor en hopelijk reizen jullie volgend jaar weer met ons mee 😀

Blijven we in Den Helder deze dag of gaan we door, een klein stukje verderop naar Den Oever, een haven waar we nog niet eerder zijn geweest….

Wat een heerlijke zeildag is dit, genoeg wind en een zonnetje erbij! Al om 05.00 uur vertrokken we en om 15.30 uur komen we moe maar voldaan in Den Helder aan.

De havenkom ligt helemaal volgestapeld met boten. Opmerkelijk zoveel boten en mensen bij elkaar en toch een serene rust, tegen een uur of 9 begint er wat leven in de brouwerij te komen. De lucht is strak blauw en een warme dag kondigt zich aan. Van dit soort dagen hebben wij er niet zoveel gehad. Vandaag zal het zonnepaneel moeten worden omgeruild, nog wat materiaal voor de bevestiging bij de bouwmarkt moeten worden gescoord en uiteraard naar de Jumbo, allemaal met de benenwagen in het warme weer, het strand lonkt maar helaas is er nu werk aan de winkel.

De wekker loopt om 04.30 uur af, we willen om 05.00 uur vertrekken in het donker!! Direct voor de haven ligt een strekdam en die moeten we uiteraard niet over het hoofd zien. Zodra onze slaperige ogen beetje aan de donkerte gewend zijn, zie je steeds meer/beter. Pieter weet de Bateleur zonder kleerscheuren richting de Goereese sluis te varen. We zijn niet de enigen, er liggen zeker al 5 schepen te wachten. De schutting verloopt lekker vlot en om 06.49 uur is de zon ook op 🙂. Via een slingerroute gaan we het Slijkgat uit. We hebben het grootzeil uitgerold maar dat voegt niet veel toe, er staat niet veel wind. Zodra we het gat uit zijn, rolt de boot van links naar recht op de golven, het lijkt wel of we in een wastobbe zitten..pfff… dat word je snel zat. Zodra we aan het begin van de Maasmond zitten, wordt het gelukkig wat minder. De scheepvaart hindert ons niet en  dat betekent dat we met ruim 2 knopen stroom mee goed opschieten en al rond 11.00 uur in Scheveningen kunnen aanmeren.

Na een kopje koffie en bakje kwark kan Pieter niet langer wachten, hij wil echt nú zijn flexibele zonnepanelen ophalen. We dubben nog of we gaan lopen of een scooter huren, want het is nog een aardige tippel naar de watersportwinkel. Besluiten toch te gaan lopen met ons luie lichaam 😉. Pieter controleert samen met de medewerker 1 pakket/paneel en dat ziet er goed uit, in totaal 3 panelen van ca 90 cm bij 55 cm. Dat wordt nog een heel gesleep met dat pakket, Pieter vraagt met een gekke bek of ze geen bezorgservice hebben… De medewerker vraagt ons om een moment geduld, hij moet even overleggen met een collega…oké… ja hoor mijnheer, mijn collega moet zo toch op pad met de auto, hij kan u en het pakket wel even naar de haven brengen! WAUW dat is geweldig, daar zijn wij erg blij mee 😇. Bij thuiskomst opent Pieter pakket 1, op het paneel zit een sticker met het serienummer, dit moet worden aangemeld i.v.m. de garantie van 5 jaren, pakket nr 2 zelfde verhaal, pakket nr 3, hum er ontbreekt een sticker en er zitten allemaal krassen op het paneel, krijg nou, het lijkt wel een gebruikt paneel, bellen met de watersportzaak, zij reageren gelukkig heel adequaat, lang verhaal kort morgen kunnen we een nieuw paneel ophalen en de oude inleveren. Wat een gedoe, en we hadden ons nog zo voorgenomen in de winkel alles te controleren. Volgende keer nog beter opletten! Goede nieuws is de panelen leveren veel ampère, we kunnen dus langer zonder walstroom en dat komt het ankeren ten goede.

Vandaag moeten we door de Haringvlietbrug, welke draait  op het hele uur. Er zijn tussen de 12 en 25 knopen voorspeld, dus dat moet alleen op de fok lukken. Dat is fijn, want Pieters rug speelt ‘m nog steeds parten  (flink paracetamol slikken en maar hopen op betere tijden). Geluk bij een ‘ongeluk’ ik kan meer aan de bak 😁. Tijdens de tocht staat er voornamelijk windkracht 5/6 (ca 22 knopen) en we gaan als een speer vooruit, gem. 6,5 knoop. Ons doel is de Marina Cape Helius in Hellevoetsluis, waar ons een gratis overnachting te wachten staat i.v.m. een volle spaarkaart! 😇 wel nog even de toeristenbelasting afdragen 🤔
Morgen willen we dan door naar Scheveningen. Tijdens de afwas (ja ja op de hand 😉) vraagt Miranda of de Goerese sluis wel in bedrijf is, bij wijze van grapje. We hebben hier namelijk ooit een keer toen we richting de Engelse kust wilden voor dubbel rood gelegen (sluis gestremd!). Het stemt Pieter toch tot nadenken want een poosje later hoor ik.. oooh nee!!!! Wat dan? De sluis is morgen van 07.00 tot 18.00 uur niet in werking. Nee joh, dat meen je…maar even bellen met de sluiswachter. Ja mijnheer dat klopt krijgt Pieter te horen, om 07.00 uur ligt de boel stil, als ik u was zou ik rond 06.00 uur hier zijn om er zeker van te zijn met een schutting mee te kunnen, ik heb namelijk al meer telefoontjes binnengekregen! Pfff… wat begon als grapje, is nu serieus, wat een geluk dat we dit nu weten anders hadden we weer voor een dichte (sluis)deur gestaan.😅

We liggen te wachten op een goede wind om naar Scheveningen te gaan. Een paar weken geleden hebben namelijk de Chinese flexibele zonnepanelen het begeven. En omdat Pieter niet nogmaals rotzooi wil kopen, heeft hij zich verdiept in DE beste 😊 én omdat hij niet van halve maatregelen houdt, deze ook maar gelijk besteld bij de watersportzaak in Scheveningen. Kortom, we hebben een missie. Alleen het weer werkt niet erg mee, een pittige wind teistert ons land, met name langs de kust. Op zich komt ons dat niet ongelegen want Pieter heeft waarschijnlijk een verkeerde draai gemaakt waardoor hij hevige pijn in de onderrug ervaart. Wanneer hij niet meer weet hoe te zitten of staan, gaat hij maar weer liggen.

Maar wat ga ik dan doen? 😊 Op zaterdagochtend als we weer een nachtje bijboeken, zie ik een folder liggen over Onsbad, oooh lekker zeg, dat moet ik maar ‘ns gaan uitproberen, zwemmen in een buitenzwembad dat is lang geleden. Rond een uurtje of 2 pak ik mijn rugzakje en ga op pad, het is ca 1 km lopen, prima te doen. De temperatuur is heerlijk en ik stap er stevig op los. Zwembad ingang gauw gevonden, maar dan… de kassa is onbemand, ik twijfel om door te lopen en net op dat moment komt er een dame aangelopen met natte haren.. ‘je kan het beste gewoon gaan omkleden hoor en betaal je gewoon achteraf, ze staan achterin het bad, want er is voor de rest niemand…’ aah… nou euh dat vind ik toch een tikkeltje te brutaal en loop de badjuf en kassamedewerker tegemoet, de laatste loopt desgevraagd gelijk met mij mee voor een kaartje. Hij vertelt dat het bad is afgestoten door de gemeente, deze ziet er geen heil meer in, en het bad wordt vooral onderhouden door vrijwilligers en een stichting levert wat personeel voor het bad. Ach wat jammer reageer ik, het is zo’n mooi groen aangelegd complex. De verkleedhokjes stammen uit de zeventiger jaren, ze zijn nog geheel van steen, zit geen deur of zo in en je moet eerst even om het hoekje kijken of er iemand in zit en dat is ook best lastig want verlichting is er niet, het is er erg donker 😅 wat een nostalgie en uiteraard jongens en meisjes gescheiden 😊. Het zwembad zou verwarmd zijn maar dat is niet écht voelbaar haha, nou kom op Miran..brrr…knieën, bovenbenen, billen en weer stukje terug omhoog whaa.. kom op zeg… en weer omlaag en hup zwemmen maar (ooh wat koud), al

We moeten onze voorraad aanvullen en daarom hebben we wederom voor deze haven gekozen, helaas lag de stadshaven gisteren al vol en moesten we naar Jachthaven De Batterij uitwijken, een haven wat verder van het centrumpje gelegen. Wanneer wij richting het sanitair lopen zien wij Peppi en Kokki staan 😁🤣 oh zo handig, die mag je meenemen om boodschappen te halen. Het wordt best een hele operatie op zo’n driewieler (in de bochten tegenhangen natuurlijk) en er staat een pittig windje. De weggetjes in Willemstad zijn smal en lopen merendeels scheef af en ook omhoog en omlaag 😅 Gelukkig is het niet heel ver en brengen we het er goed vanaf, we kunnen weer vooruit, dankjewel Peppi&Kokki! 

Ik doe mijn ogen open en zie Pieter op zijn Ipad turen. Oh jee dat is meestal foute boel 😉 ‘we moeten vandaag verderop, want er komt slechter weer aan’, meldt hij. We besluiten naar Willemstad te gaan, dit houdt in 3 sluizen en 3 bruggen. Gauw nog wat bramen plukken op de plaat (hele lekkere), eten, koffie en op pad. Bij de laatste sluis moeten, we namelijk op tijd de brug halen voor15.10 uur (missen we die dan moeten we tot 18.00 uur wachten!) Spertijd noemen ze dat. We komen rond 14.30 uur aan en nu maar hopen dat de brug nog kan draaien want beroepsvaart heeft natuurlijk voorrang. De sluiswachter is ons vriendelijk gezind en nadat 4 grote schepen in de sluis liggen mogen wij om 15.02 uur aansluiten.

Na een kort tochtje weten we een plekje op het onbewoonde eiland Stampersplaat te bemachtigen, wat een mazzel. Het is een komen en gaan van bootjes, altijd leuk om te kijken. Einde middag snor ik de hangmat op  die al jaren ongebruikt in het plastic ligt te verstoffen, dat is toch eeuwig zonde en het wordt hoog tijd dat ik deze ga uitproberen. Ik kan je vertellen dat erin kruipen nog een hele kunst is, het doek is niet heel breed en zakt behoorlijk naar beneden als je erin stapt. MAAR als je er éénmaal in ligt is het heel rustgevend, wat ontbreekt is dat er iemand naast je staat en je steeds een duwtje geeft zodat je lekker heen en weer blijft schommelen 😉.